Koffie met appelgebak
Door: Gerda
Blijf op de hoogte en volg Henk en Gerda
07 November 2018 | Namibië, Swakopmund
Lieve mensen,
Wat een dag, wat een rit!!!
We zijn vandaag zo'n 600 km over bijna enkel onverharde wegen gegaan. Van zeer goed tot héél erg slecht.
Om kwart voor acht vertrokken en om 10 uur waren we in Solitaire. Hier is een benzinestation en het volgende benzinestation is ruim 250 km verderop, maar wij gaan een omweg maken over twee enorme bergpassen. Maar allereerst drinken we cappuccino met daarbij een warm appelgebak. Als we ons hebben geïnstalleerd aan een tafeltje komt er een Duits stel aanlopen welke we eerder hebben ontmoet in Klein Aus. We maken een babbeltje en terwijl Henk de banden van de auto op een wat lagere spanning laat brengen (beter voor de weg die we hebben te gaan) maak ik wat foto's van hier in het verleden geparkeerde auto's.
We slaan kort na vertrek af voor de eerste bergpas, Spreetshoogte Pass, deze weg is verboden voor campers en bussen. De kwaliteit valt ons alles mee. Als het echte bochtenwerk begint is het zelfs bestraat maar wel erg steil omhoog en naast ons. Het biedt wel enorme uitzichten. Dat het niet altijd goed gaat zien we als ergens op een helling een VW busje met stenen achter de wielen staat.
Er is al hulp en dus vervolgen wij onze weg. Als we over de pas zijn is het weer onverhard. Op naar de tweede pas, Gamsberg Pass op 2334 m hoogte. Deze gaat over onverharde maar redelijk vlakke weg. In één van de bochten zit een baviaan op het verkeersbord dat aangeeft hoe de bocht loopt. We rijden door een prachtige pas met enorme uitzichten. Dan komen we op de kruising waar we ook zouden zijn gekomen als we niet deze omweg hadden gemaakt.
De weg is hier slechter dan slecht en dus hobbelen we ondanks de aangepaste spanning enorm. Het is een lange, lange, zeer lange en in vergelijking met het voorgaande deel saaie weg.
Tegen vijven bereiken we Walvisbaai aan de Atlantische oceaan. Van hier is het nog slechts 35 km over een geasfalteerde weg naar Swakopmund waar we de komende twee nachten logeren.
We kunnen niet in hotel dineren en dus zoeken we zelf een restaurantje. Moe maar voldaan komen we terug in ons hotel. We kunnen lekker uitslapen want we kunnen tot 11 uur ontbijten.
Tot later.
Wat een dag, wat een rit!!!
We zijn vandaag zo'n 600 km over bijna enkel onverharde wegen gegaan. Van zeer goed tot héél erg slecht.
Om kwart voor acht vertrokken en om 10 uur waren we in Solitaire. Hier is een benzinestation en het volgende benzinestation is ruim 250 km verderop, maar wij gaan een omweg maken over twee enorme bergpassen. Maar allereerst drinken we cappuccino met daarbij een warm appelgebak. Als we ons hebben geïnstalleerd aan een tafeltje komt er een Duits stel aanlopen welke we eerder hebben ontmoet in Klein Aus. We maken een babbeltje en terwijl Henk de banden van de auto op een wat lagere spanning laat brengen (beter voor de weg die we hebben te gaan) maak ik wat foto's van hier in het verleden geparkeerde auto's.
We slaan kort na vertrek af voor de eerste bergpas, Spreetshoogte Pass, deze weg is verboden voor campers en bussen. De kwaliteit valt ons alles mee. Als het echte bochtenwerk begint is het zelfs bestraat maar wel erg steil omhoog en naast ons. Het biedt wel enorme uitzichten. Dat het niet altijd goed gaat zien we als ergens op een helling een VW busje met stenen achter de wielen staat.
Er is al hulp en dus vervolgen wij onze weg. Als we over de pas zijn is het weer onverhard. Op naar de tweede pas, Gamsberg Pass op 2334 m hoogte. Deze gaat over onverharde maar redelijk vlakke weg. In één van de bochten zit een baviaan op het verkeersbord dat aangeeft hoe de bocht loopt. We rijden door een prachtige pas met enorme uitzichten. Dan komen we op de kruising waar we ook zouden zijn gekomen als we niet deze omweg hadden gemaakt.
De weg is hier slechter dan slecht en dus hobbelen we ondanks de aangepaste spanning enorm. Het is een lange, lange, zeer lange en in vergelijking met het voorgaande deel saaie weg.
Tegen vijven bereiken we Walvisbaai aan de Atlantische oceaan. Van hier is het nog slechts 35 km over een geasfalteerde weg naar Swakopmund waar we de komende twee nachten logeren.
We kunnen niet in hotel dineren en dus zoeken we zelf een restaurantje. Moe maar voldaan komen we terug in ons hotel. We kunnen lekker uitslapen want we kunnen tot 11 uur ontbijten.
Tot later.
-
07 November 2018 - 17:11
Aad En Irma :
Gerda bedankt weer voor je fantastische verslag van deze hobbeldag,
vroeger als kind hadden we daar hobbelpaarden voor als we wilden hobbelen,
maar jullie maken er volgens ons 'n sport van om de meest slechte wegen op te zoeken,
nu begrijp ik dat jullie zo'n beest van 'n auto hebben, dat is ook wel meer dan nodig,
maar wie pijn wil lijden krijgt daar natuurlijk ook wel wat voor terug,
die passen die bereden zijn, het ongetwijfeld schitterende uitzicht maakt dan veel,
zoniet alles goed en duimpje op voor je chauffeur Henk waar geen berg hoog en
geen weg slecht genoeg voor is.
Morgen geen verplaatsing maar jullie kennende zal er toch welweer 'n heel aantal
aan het totaal aantal kilometers toegevoegd worden,
maar nu eerst maffen tot 11 uur en niet eerder hoor hahaha.
We zijn benieuwd en horen morgen wel verder, groetjes van ons. -
08 November 2018 - 06:54
Lenie:
Fijn dat jullie zo veel zien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
